Devalüasyon, bir ulusal para biriminin başka bir para birimi, para birimi grubu veya para birimi karşısında kasıtlı olarak düşürülmesidir.
Sabit veya yarı sabit döviz kuru olan ülkeler bu para politikası aracını kullanır. Genellikle devalüasyon ile karıştırılır, bu, bir para biriminin döviz kurunun yeniden ayarlanması anlamına gelen yeniden değerlemenin tersidir.
Devalüasyon:
Para birimini çıkaran hükümet, para birimini devalüe etmeye karar verir ve devalüasyonun aksine bu, hükümet dışı faaliyetlerin bir sonucu değildir. Bir ülkenin para birimini devalüe etmesinin bir nedeni, bir ticaret dengesizliğini ele almaktır. Devalüasyon, bir ülkenin ihracatının maliyetini düşürür, onları küresel pazarda daha rekabetçi hale getirir, bu da ithalat maliyetini artırır, yerli tüketicilerin bunları satın alma olasılığını azaltır ve yerel işletmeleri daha da güçlendirir. İhracat arttığında ve ithalat düştüğünde ticaret açıklarını azaltarak daha iyi bir ödemeler dengesi sağlar. Bu, para birimini devalüe eden bir ülkenin, daha ucuz ihracata yönelik güçlü talep nedeniyle açığını azaltabileceği anlamına gelir.
2010 yılında Brezilya Maliye Bakanı Guido Mantega dünyayı kur savaşları potansiyeli konusunda uyardı. Bu terimi, Çin ve Amerika Birleşik Devletleri gibi ülkeler arasındaki yuanın değerlemesi üzerindeki çatışmayı tanımlamak için kullandı. Bazı ülkeler para birimlerini değer kaybetmeye zorlamazken, para ve maliye politikaları da aynı etkiyi yapmaktadır. Bunu küresel ticaret pazarında rekabetçi kalmak için yapıyorlar. Ayrıca yabancı yatırımcıları borsa gibi (daha ucuz) varlıklara çekerek yatırımı teşvik eder.
5 Ağustos 2019’da Çin Halk Bankası, on yıldan fazla bir süredir ilk kez yuanın günlük referans oranını dolar başına 7’nin altına düşürdü. Bu, Trump yönetimi tarafından uygulanan 300 milyar dolarlık Çin ithalatına uygulanan %10’luk yeni tarifelere yanıt olarak 1 Eylül 2019’da yürürlüğe giriyor. % 2019’un en kötü gününde. Trump yönetimi, Çin’i kur manipülatörü olarak etiketleyerek yanıt verdi. Bu, Çin ile ticaret savaşındaki en son ABD salvosu, ancak Çin’in para birimini ilk kez devalüe etmesi kesinlikle değil.
Bir para birimini devalüe etmek çekici bir seçenek olsa da, olumsuz sonuçları olabilir. İthalat fiyatlarının yükseltilmesi yerel endüstriyi korur ancak rekabet baskısı olmadan verimliliği kaybedebilir. İthalata göre daha yüksek ihracat aynı zamanda toplam talebi artırabilir, bu da daha yüksek gayri safi yurtiçi hasıla ve daha yüksek enflasyon ile sonuçlanır. Enflasyon, ithalatın olduğundan daha pahalı olmasından kaynaklanabilir. Toplam talep, talep enflasyonuna neden olur ve ihracat daha ucuz olduğu ve ürün ve hizmetlerin maliyeti zamanla arttığı için üreticilerin maliyetleri düşürmeye daha az teşviki vardır.
Çin, ticaret piyasasında kendisini daha baskın bir güç haline getirmeyi amaçlayan sessiz bir para devalüasyonu uygulamakla suçlanıyor. Bazıları Çin’i 2016 başkanlık seçimlerinden sonra değer kazanmak için para birimini gizlice devalüe etmekle ve ABD ile işbirliği yapıyor gibi görünmekle suçladı. Ancak göreve geldikten sonra ABD Başkanı Donald Trump, kısmen ülkenin para birimi üzerindeki pozisyonuna yanıt olarak daha ucuz Çin mallarına tarife uygulamakla tehdit etti. Bazıları bunun bir ticaret savaşını tetikleyebileceğinden ve ABD ilerlerse Çin’i daha agresif alternatifleri değerlendirecek bir konumda bırakabileceğinden korkuyor.
Mısır, döviz kıtlığının yerel istihdama zarar vermesi ve ekonomiye yatırımı caydırmasının ardından başlayan ABD doları karaborsa ticaretinin sürekli baskısı ile karşı karşıya. Merkez bankası, karaborsa faaliyetini frenlemek amacıyla Mart 2016’da Mısır sterlini ABD doları karşısında %14 devalüe etti. Bir Brookings makalesine göre, Uluslararası Para Fonu (IMF), Mısır’ın üç yıl içinde 12 milyar dolar borç almasına izin vermeden önce sterlinin devalüe edilmesini istedi. Mısır borsası devalüasyona olumlu tepki verdi. Ancak karaborsa, ABD doları/Mısır sterlini döviz kurunu düşürerek karşılık verdi ve merkez bankasını daha fazla işlem yapmaya zorladı.
